Op het kinderrijke Festival Hongerige Wolf eisen land, lucht en leegte de hoofdrollen op: ‘Dit is toch het Oerol van Oost-Groningen’
Na twee jaar uitstel was er vrijdag, zaterdag en zondag dan toch de tiende editie van Festival Hongerige Wolf. ,,Dit is toch het Oerol van Oost-Groningen.”
Door: Job van Schaik | Foto: Jan Lenting
,,De pannenkoeken zijn open”, roept een verkoper naar de mensen op het Schapenveld. Een hond blaft, kinderen rennen langs en roepen elkaar na. Op het plein van houten vlonders, het festivalhart in het dorp Hongerige Wolf, speelt harpiste Liesbeth Vreeburg onverstoorbaar verder. Danseres Miri Li beweegt zich om haar heen op de minimalistische klanken.
Het is elf uur zaterdagmorgen. De tweede dag van Festival Hongerige Wolf moet nog op gang komen. Af en toe breekt de zon door de wolken en achter het Schapenveld opent zich de leegte en het weidse Oost-Groningse land. De oneindige wolkenpartijen en schitterende vergezichten passen wonderwel bij de meditatieve muziek en dans.
Alles is hier horizontaal
Het landschap is een van de onderscheidende kenmerken van het driedaagse Festival Hongerige Wolf, dat na twee jaar corona-uitstel zijn tiende editie beleefde. ,,Alles is hier horizontaal”, zegt Hugo de Haas van Dorsser alias Wordbites tegen de bezoekers van podium Hongerige Woorden. De Utrechter presenteert hier de activiteiten. ,,Ik moet elk jaar weer wennen aan de stenen als ik terugkom in de stad.”
Het festivalhart op het Schapenveld, met links het kinderveld, Foto: Duncan Wijting
Achter pianist/componist Cedric Vermue, die op blote voeten een naburige vink tot een onbedoeld duet verleidt, opent zich de vlakte: een graanveld met in de verte een strook geel koolzaad. Nog iets verderop trekt een witte auto geluidloos een streep door het landschap, waarin alleen de dijken zich verheffen.
Op de fiets naar de waddendijk, voor een voorstelling en installatie in het Ambonezenbosje, een paar kilometer verderop, zuig je de leegte letterlijk op. Onderweg maken de campinggasten van het festival – 800 stuks – zich op voor een nieuwe dag. Een man loopt tandenpoetsend langs de weg. Kinderen zwemmen in het kanaal. Podium de Danssluis in de Carel Coenraadpolder, waar de festivaldagen worden afgesloten, ligt er verlaten bij.
Verbreden en groeien
,,Veel bezoekers komen uit de Randstad”, vertelt Jan Gerbrand Krol later in de middag. Sinds februari is hij de nieuwe festivaldirecteur. We zitten op de ‘Mijmerdijk’ aan het Hoofdkanaal en staren in de verte, waar de blauwe lucht de wolken verdrijft. ,,Er komt ook steeds meer dag-publiek uit de regio”, zegt Krol. Zo’n zesduizend bezoekers trekt het festival nu, tweeduizend per dag.
Krol wil het festival verder verbreden om meer mensen te trekken. ,,Tienduizend in drie dagen is het doel. dat kunnen we wel kwijt. Dat is ook nodig om het financieel draaiende te houden.” Mede daarom is klassieke muziek toegevoegd aan de programmering. Jong Vocaal Groningen heeft de primeur van de eerste opera op Hongerige Wolf:Dido & Aeneasvan Purcell.
De plaatselijke vrijwillige brandweer gaf een demonstratie die bij het jongere publiek in de smaak viel. Foto: Duncan Wijting
Festival Hongerige Wolf is volgens Krol ‘het Oerol van Oost-Groningen’. Maar dan wel met een eigen insteek. Zo zijn er heel veel kinderen. ,,We hebben de kinderactiviteiten verplaatst naar het hoofdveld’’, zegt Krol. ,,Zodat de kinderen kunnen spelen, terwijl hun ouders naar muziek luisteren en een biertje drinken.” En, nog een onderscheidend kenmerk: ,,Jonge, talentvolle artiesten blijft de insteek bij de programmering.”
Dansen onder maanlicht
Maar het is toch vooral dat landschap. ,,Vrijdagnacht stonden we te dansen onder het maanlicht in de polder, met oplichtend graan om ons heen”, zegt Krol. ,,Waar tref je dat nou?” Niet voor niets staan er ook altijd kwelderwandelingen op het programma en andere natuuruitstapjes, zoals dit keer een kiekendiefexcursie.
Nieuw is een educatief project voor bovenbouwklassen van scholen uit Drieborg, Beerta en Finsterwolde. ,,Ze hebben drie grote kunstinstallaties gemaakt”, zegt artistiek leider Anna van Houwelingen. ,,Op die manier willen we ook bewoners uit de dorpen kennis laten maken met het festival. Met hun eigen kinderen als artiest.”
Groninger Fred Goverde was een van de acts op het hoofdpodium. Er traden in Hongerige Wolf veel artiesten met noordelijke roots op zoals Robin Kester, Shishani en Charlotte Beerda. Foto: Duncan Wijting
De band met de dorpsbewoners in Hongerige Wolf is al jarenlang goed. Velen doen mee als vrijwilliger of zorgen voor eten en drinken. Lokale kunstenaars openen hun deuren voor de festivalgangers. ,,Ik doe al sinds de eerste editie mee”, zegt beeldend kunstenaar Rie Honhof, die vlakbij het festivalhart woont. Drie dagen lang ontvangt ze bezoekers die haar kleurrijke en veelvormige werk komen bekijken.
Albert Waalkens
Heel af en toe verkoopt Honhof iets. ,,Als mensen verliefd worden op mijn werk”, zegt ze. De 84-jarige kunstenaar woont al ruim 50 jaar in Hongerige Wolf, als een van velen die door de beroemde kunstpromotor Albert Waalkens uit Finsterwolde naar Oost-Groningen zijn gelokt. ,,Ik heb vaak leuke gesprekken met bezoekers. Zo vaak komen er hier niet mensen langs.”
Andere dorpsbewoners stellen hun tuin beschikbaar als podium. In de tuin van Har & Mar (de ouders van festivaloprichter Ruth Weites) stopt Derk Stenvers aan het eind van de middag zijn hoofd in de sloot. In Mijn opa, de krab en andere mythes onderzoekt de jonge theatermaker in een even krachtige als grappige voorstelling zijn bestaan. En weer is daar als toegift dat weidse landschap, dat zich voorbij de tuin openvouwt.
Artikel uit Dagblad van het Noorden | 11 juli 2022 | Link naar het artikel hier.